Hun vrienden brachten hun verhaal in hun eigen taal, ik maakte het tot een geheel. Iedereen was zichzelf, iedereen was blij en ik, ik was hun “lijm”. En ik las het vertederende verhaal van Dusans aanzoek voor – zònder tranen! (Dat lukte, omdat ik het thuis minstens vijf keer geoefend had.)
Lijm.
Woordenvol. 
Geef een reactie